ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ေခတ္ေပၚေဘာင္းဘီရွည္၊ ရွပ္အက်ႌျဖဴတုိ႔သည္ တုိင္းတပါးဟန္ပါေသာ္လည္း သာမန္ေန႔မ်ားတြင္ ၀တ္ဆင္လာလွ်င္ တမ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းသည့္အျပင္ လႈပ္ရွားသြားလာရာတြင္ လြယ္ကူၿပီး ခရီးပုိေရာက္ေပသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ား၌ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတခုလုံးကုိ ကုိယ္စားျပဳေသာ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားက ေခတ္ေပၚ ေဘာင္းဘီရွည္ႀကီးမ်ား ၀တ္ဆင္လာလွ်င္ မိမိတုိ႔၏ အမ်ိဳးသားဟန္ ေပ်ာက္သကဲ့သုိ႔ ႐ႈျမင္ခံစားမိပါသည္။ … (စာ ၂၇) မွ
ဆလုိင္းငြန္အုပ္၏ သတ္မွတ္ေပးပါ ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ဘ၀ကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔ ေသြးနားထင္မေရာက္ဖုိ႔ပါပဲ၊ ပညာေတြတတ္ၿပီး ဘြဲ႔တခုခုရလာတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ၿမိဳ႕နယ္ျပန္ၿပီး အင္အားျဖည့္ဖုိ႔လုိတယ္ေလ၊ မတုိးတက္ေသးတဲ့ တုိ႔ၿမိဳ႕နယ္၊ တုိ႔ျပည္နယ္ႀကီးကုိ တုိ႔လုိလူငယ္ေတြက တုိးတက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ ရမယ္၊ တကုိယ္ေကာင္းစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ကုိယ္ေကာင္းစားရင္ ေတာ္ၿပီဆုိၿပီး၊ ကုိယ့္ဇာတိကုိ ေက်ာခုိင္းေလ့ရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ရွိေန သမွ်၊ တုိ႔ျပည္နယ္၊ တုိ႔ၿမိဳ႕၊ တုိ႔ေရဟာ အလုိလုိတုိးတက္ႏုိင္ပါ႔မလား။ … (စာ ၃၉) မွ
မုိင္မၾကည္ (မတူပီ) ၏ ဆလုိင္းေရာက္လာၿပီ ၀တၳဳတုိ … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ျပာဟင္းကုိ အထူးႏွစ္သက္စြာ စားသုံးသူမ်ားမွာ မုန္းေခ်ာင္းႏွင့္ ေလးၿမိဳ႕ျမစ္အၾကားေနထုိင္ၾကေသာ မင္းတပ္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ မကန္း၊ ဒုိင္၊ ကန္ပက္လက္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ က်င္ေဒြးခ်င္း၊ ခ်င္းပုံ၊ ပလက္၀ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ခမီး၊ မ႐ုိ၊ ၿမိဳ၊ ဟန္ႏွင့္ အႏူးခ်င္းတုိ႔သည္ အမ်ားဆုံး စားသုံးၾကသည္။ အႏူးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ျပာဟင္းခ်က္ရာ တြင္ နာမည္ႀကီးလွၿပီး၊ ခမီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ မွ်စ္ျပာဟင္းခ်က္ရာတြင္ အခ်က္ေကာင္းၾကသည္။ ျပာဟင္းတြင္ ပါေသာ အဆီဓါတ္ႏွင့္ အငန္ဓါတ္မ်ားသည္ လူ႔ခႏၶာကုိယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အားေပးသည့္အျပင္ ျပာရည္ျဖင့္ ခ်က္ေသာ ဟင္းသည္ အလြယ္ တကူ ပုပ္သုိးလြယ္ျခင္းမရွိေပ။ … (စာ ၅၁) မွ
ဆလုိင္းမုန္းေငြစင္ ၏ ၿမိန္ရာဟင္းအုိး ျပာဟင္းမ်ား ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္းရွိ တီးတိန္ခ်င္း၊ ဟားခါးခ်င္း၊ ဖလမ္းခ်င္း၊ ပလက္၀ခ်င္း၊ ဟူ၍ သုံးႏႈန္းရာတြင္ ယင္းတုိ႔သည္ပင္ ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ တဖန္ ဥပမာအားျဖင့္ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ဟြာလ္ငုိမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားသည္ ၎င္းတုိ႔၏ ဘုိးဘြားအဆက္ျဖစ္သူ ဟြာလ္ငိုအမည္မွ ဟြာလ္ငုိခ်င္းဟု တြင္လာသည္။ ဖလမ္းၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ လုိင္ဇုိ၊ ဇာေဟာင္ႏွင့္ ဇန္ညပ္ ဟူေသာ မ်ဳိးႏြယ္မ်ားမွာလည္း ေဒသအမည္ကုိ အစြဲျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚ လာျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဟားခါးနယ္ရွိ ဆင္ထန္၊ ထန္တလန္၊ ဇုိခြာ စသည္တုိ႔မွာလည္း ထုိ႔အတူပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ထန္တလန္၊ ဇုိခြာ သာမက ဇုိတုံးေလာက္တူ အမည္မ်ားမွာလည္း ရြာအမည္မ်ား၊ ပုဂၢဳိလ္အမည္မ်ားကုိ အစြဲျပဳ၍ေခၚေသာ အမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ ႏုိင္ေလသည္။ … (စာ ၆၁) မွ
ယြန္းဇူ၏ တေခတ္ဆန္းၿပီး၊ အဆင့္ျမင့္က်ယ္ျပန္႔၍ လက္ခံသုံးစြဲႏုိင္မည့္ ဘုံစာေပ၊ စကားႏွင့္ သတ္မွတ္ခ်က္နည္း ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
မီးရထားသံလမ္း တစ္လက္မမွ်မရွိ၊ ေလဆိပ္တစ္ခု မွ်မရွိသည့္ ျပည္နယ္သည္ ဤျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ခ်င္းျပည္နယ္သာလွ်င္ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ခ်င္းျပည္နယ္၌ လူသြားလမ္းကေလးမ်ားကုိသာ ဂ႐ုစုိက္ထိန္းသိမ္းေနၾကရသျဖင့္ “ကမၻာေျမႀကီးတျဖည္းျဖည္း က်ဳံ႕လာတယ္” ဆုိေသာ အယူအဆ သည္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ခ်င္းျပည္နယ္အတြက္ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနေသာ အယူအဆတရပ္ျဖစ္ေနေပသည္။ …
ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ ေဒသကတာ၀န္ယူဟူေသာ အယူအဆႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတာသူေတာင္သား ဆင္းရဲသားဘ၀ႏွင့္ တေနကုန္႐ုန္းကန္ရပါမွ တေန႔စာ ၀ေအာင္မရႏုိင္သည့္ ျပည္သူ လူထုကို ေပါက္ျပားတူးရင္းျဖင့္ ကားလမ္းေပါက္ေစျခင္းသည္ သဘာ၀က်ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ ေဒသမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား၏ ေငြေၾကးအင္အားျဖင့္ လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရး မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္းသည္ ေဒသခံမ်ား၏ အားနည္းခ်က္ အျဖစ္ ယူဆ၍ရမည္မဟုတ္ေပ။ … (စာ ၆၅) မွ
… ၿမိဳ႕နယ္တခုသည္ ေဒသသုံးဘာသာတရပ္အျပင္ အျခားၿမိဳ႕နယ္တခု၏ ေဒသသုံးဘာသာရပ္ကုိ အထူးျပဳဘာသာ အျဖစ္ သင္ယူရပါမည္။ အထူးျပဳ ဘာသာတရပ္ကုိ ေရြးခ်ယ္သည့္ အခါ လြတ္လပ္မႈရွိရပါမည္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္၍ သင့္ေတာ္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆသည့္ ၿမိဳ႕နယ္တခုခုမွ ေဒသသုံးဘာသာကုိ ေရြးႏုိင္ေစ ရမည္။ ဤအယူအဆသည္ ဘုံစာေပေဖာ္ထုတ္ေရးအတြက္ ညီၫြတ္ေရးကုိ ေရွး႐ႈၿပီး အသင့္ျမတ္ဆုံးေသာ ခ်ဥ္းကပ္မႈတရပ္ျဖစ္ သည္ဟု စာေရးသူ ထင္ျမင္မိပါသည္။ … (စာ ၇၀) မွ ဆလုိင္းခ်န္အုခ္၏ ဤသုံးခ်က္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ငါ႔ေၾကာင့္ ဒီကေလးငယ္ဟာ ငါ႔ဘ၀လုိပဲ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္တဲ့ ဘ၀ကုိ ႐ုန္းကန္ေနရေတာ့မွာပါလား၊ သူ႔ပညာေရး ရည္မွန္းခ်က္လင္းေရာင္ျခည္ကုိ ဆုိးရြားလွတဲ့ လက္စားေခ်မႈစနစ္နဲ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္သလုိ ျဖစ္သြားမယ္။ သူ႔ဘ၀ တခုလုံးကုိ ဆုိးရြားလွတဲ့ ဓေလ့ထုံးတမ္းေရစီးၾကမ္းနဲ႔တုိက္ဖ်က္ ေခ်မႈန္းပစ္သလုိျဖစ္သြားမယ္။ … (စာ ၆၉) မွ ေအာင္ငုိင္းထန္း၏ခိပ္ခီ၀တၳဳတုိ …မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
“တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိတေန႔ကေလ ညီမအသိ သူငယ္ခ်င္း မင္းတပ္က ဆလုိင္းလိန္းေမာင္နဲ႔ အစ္ကုိရဲ႕ႏြယ္တုိ႔ေလ သူတုိ႔စကားေျပာၾကတုန္း ခ်င္းလိုမေျပာၾကပဲ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျမန္မာလုိေျပာေနၾကတာလဲ ညီမေတာ့ စဥ္းစားေနတယ္” … (စာ ၈၀) မွ ဆလုိင္းအေမာင္ (လွိဳင္ၿမိဳ႕နယ္) ၏ ဒီတခါ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ား ပြင့္ရင္လာခဲ့မယ္ ၀တၳဳတုိ … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔က ကြၽန္မအား ခ်ိဳးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အခြင့္အေရးဆုံး႐ႈံးမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆာင္းပါးေရးရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သူ ၿမိဳ႕ပုိင္မင္းမွာလည္း ယခုအခါတြင္ ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီ။ ကြၽန္မေရးသည့္ ေဆာင္းပါးေကာင္းေၾကာင္း၊ ေရးသင့္ေရးထုိက္သည့္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုခဲ့ၾက သူမ်ားလည္း ဤေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ျဖစ္ခ်င္မွ ဖတ္ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ … (စာ ၉၆) မွ
စိမ္းေမ၏ ခ်ိဳးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးတုိ႔၏ အခြင့္အေရး ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
မႏၲေလးၿမိဳ႕ေတာ္ သိမ္းပုိက္ၿပီးေနာက္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ အၾကာ ၁၈၉၆ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ တပ္ဖြဲ႔၀င္ မ်ား စစ္ဆင္ေရးအရ ေယာနယ္မွ တဆင့္ ခ်င္းေတာင္ေတာင္ပုိင္း ေဒသသုိ႔ ဦးတည္ခ်ီတက္လာၾကသည္။ နယ္ခ်ဲ႕ခုခံ တားဆီးေရး ခ်င္းမ်ိဳးခ်စ္မ်ားကလည္း ရွိသမွ် လူသူလက္နက္စု႐ုံးလ်က္ အဆင့္ဆင့္ ခုခံတုိက္ခုိက္ခဲ့သည္။ ေယာနယ္ ပုံေတာင္ပုံညာတုိက္ပြဲ၊ ပဆုပ္စခန္း တုိက္ပဲြအၿပီးတြင္ တျဖည္းျဖည္းျပန္လည္ဆုတ္ခြာ လာေနၾကၿပီျဖစ္ေသာ ခ်င္းမ်ိဳးခ်စ္တပ္မ်ားေနာက္သုိ႔ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသွ် တပ္မ်ား ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ပါလာၾကသည္။ … (စာ ၉၇) မွ
မင္းတပ္ ဘူနိန္း၏ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရ၏ ခ်င္းေတာင္ ေတာင္ပုိင္း သိမ္းသြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
၀မၼသူးေမာင္းသည္ သူကုိယ္တုိင္က ခ်င္းေတးသီခ်င္း မ်ားကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးျဖင့္ သီဆုိခဲ့ဖူးသလုိပင္ အျခားအျခားေသာ ေတးပညာရွင္ အမ်ားအျပားကလည္း သူ၏ ႏုိင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္ ခ်က္မ်ားကုိ ေတးသီခ်င္းမ်ားျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳသီဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ခ်ိဳးခ်င္းအမ်ိဳးသားမ်ား၏႐ုိးရာေတးမ်ားသည္ လူတုိင္း သီကုံး၍ရေသာ ေတးမ်ားမဟုတ္။ မ်ားစြာေလးနက္၍ မ်ားစြာ ပညာပါေသာ ေတးမ်ားျဖစ္သျဖင့္ လူငယ္မ်ားက ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ ဆန္းသစ္ျခင္း ျပန္႔ပြားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ၾကပါသည္။ …
(စာ ၁၀၈) မွ
ခ်င္းေတာင္ကင္းေမာင္၏ ၀မၼသူးေမာင္းႏွင့္ ခ်င္း႐ုိးရာ ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ယေန႔ခ်င္းစကားမ်ားသည္ ခုိင္မာေနၿပီဟု မဆုိႏုိင္ ေသး။ စာေရးတတ္ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္စုံစုံ စုစုစည္းစည္း မရွိေသးပါ။ အေျခခံခုိင္မာေသာ္လည္း ေ၀ါဟာရ ၾကြယ္၀မႈအပုိင္း၊ သဒၵါတည္ေဆာက္မႈအပုိင္းတြင္ အလြန္အားနည္းေနေသးသည္။ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈ အားနည္းေနေသးသည္ႏွင့္အမွ် ေခတ္ပညာကုိ လုံး၀ မလုိက္ႏုိင္ေသးေသာ အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည္။ ေ၀ါဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈကုိ ျဖည့္စြက္ရန္အတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ ေ၀ါဟာရ အသစ္ မ်ားကုိ တီထြင္ျခင္း၊ အျခားေသာ ေဒသစကားမ်ားထဲမွ ရႏုိင္သည္ကုိ ဆြဲယူအသုံးျပဳျခင္း၊ တုိင္းျခားဘာသာစကားထဲမွ လုိအပ္ပါက ဆြဲယူ သုံးစြဲျခင္းမ်ားကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျပဳလုပ္ရမည္။ … (စာ ၁၁၃) မွ
တြာလ္ခန္႔ဇေပါင္၏ ခ်င္းလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ စာေပေဆြးေႏြးခ်က္ ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုံဘာသာစကား ေဖာ္ထုတ္ေရးသည္၊ ခ်င္းတမ်ိဳးသားလုံးအတြက္ မလႊဲမေသြ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္း တခုျဖစ္သည္။ ယေန႔ဆုိယင္ ဘုံဘာသာစကား ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာ္ထုတ္သည္ဆုိအံ့။ ယင္းဘုံစကားကုိအေျခခံလ်က္ အဆင့္အတန္းမီေသာစာေကာင္းေပေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာရန္မူ ႏွစ္အတန္ ၾကာေစာင့္ရဦးမည္။ အထူးႀကိဳးစားသည့္တုိင္ေအာင္ ရာစုႏွစ္တခုတြင္ စာေပအေမြအႏွစ္အျဖစ္ လက္ခံေလာက္ေသာ စာအုပ္စာေပမည္မွ် ေပၚထြက္လာႏုိင္မည္နည္း။ ၎င္းကုိ အေလးအနက္ထားၿပီး စဥ္းစားရလွ်င္ ခ်င္းတုိင္းရင္းသား မ်ားအတြက္ ဘုံဘာသာစကား ေဖာ္ထုတ္ေရးကုိ အခ်ိန္မဆြဲသင့္ပါ။ မၾကန္႔ၾကာသင့္ေခ်။ သြက္သြက္လက္လက္ လႈပ္ရွားၿပီး၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရပါမည္။ … (စာ ၂၃) မွ
လ်ံနာ (မန္းတကၠသုိလ္) ၏ ဘုံဘာသာစကားႏွင့္ စာေပနိဒါန္း ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ဘ၀ကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔ ေသြးနားထင္မေရာက္ဖုိ႔ပါပဲ၊ ပညာေတြတတ္ၿပီး ဘြဲ႔တခုခုရလာတဲ့အခါ၊ ကုိယ့္ၿမိဳ႕နယ္ျပန္ၿပီး အင္အားျဖည့္ဖုိ႔လုိတယ္ေလ၊ မတုိးတက္ေသးတဲ့ တုိ႔ၿမိဳ႕နယ္၊ တုိ႔ျပည္နယ္ႀကီးကုိ တုိ႔လုိလူငယ္ေတြက တုိးတက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ရမယ္၊ တကုိယ္ေကာင္းစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ကုိယ္ေကာင္းစားယင္ ေတာ္ၿပီဆုိၿပီး၊ ကုိယ့္ဇာတိကုိ ေက်ာခုိင္းေလ့ရွိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ ရွိေနသမွ်၊ တုိ႔ျပည္နယ္၊ တုိ႔ေျမ၊ တုိ႔ေရဟာ အလုိလုိတုိးတက္ႏုိင္ပါ႔ မလား။ … (စာ ၃၉) မွ
မုိင္မၾကည္ (မတူပီ) ၏ ဆလုိင္း ေရာက္လာၿပီ ၀တၳဳတုိ … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
အသင္သည္ သင္၏ မိခင္ေဒသ (ခ်င္းေတာင္) ၏ ေတာေတာင္ေရေျမသဘာ၀ ႐ႈစားၾကည့္ပါ။ ေငးေမာၾကည့္ပါ။ မွန္းဆၾကည့္ပါ။ ခ်င္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ႏွလုံးသြင္းၾကည့္ပါ။ ဤေဒသ ဤလူမ်ိဳးတုိးတက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ သင့္မွာ တာ၀န္အရွိဆုံး ျဖစ္သည္။ … (စာ ၉၄) မွ
ဆလုိင္းဇမႊင္ (ခ်င္းျပည္) ၏ အသင္ အဘယ္သုိ႔ အက်ိဳးရွိမည္နည္း ေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
သုိ႔ေသာ္ သူသည္ မ်က္ႏွာျဖဴစစ္ဗုိလ္မ်ားအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ် မေက်နပ္ေခ်။ ဤလူေတြသည္ စစ္ပြဲ၌ ခ်င္းစစ္သား မ်ားကုိသာ ေရွ႕၌ အၿမဲတင္ၿပီး သူတုိ႔ကမူ ေဘးကင္းရာ ေနာက္ဆီမွ ေန၍ အမိန္႔ေပးတတ္ၾက၏။ သူတုိ႔ မ်က္ႏွာျဖဴအတြက္မူ သားနား ေသာ၀တ္စုံမ်ားကုိ သတ္မွတ္ၿပီး တုိင္းရင္းသား စစ္ဗုိလ္မ်ားအတြက္မူ ခပ္နံနံပုံစံမ်ားကုိသာ သတ္မွတ္၀တ္ဆင္ေစၾက၏။ ေနာက္ၿပီး မ်က္ႏွာျဖဴ စားရိပ္သာမ်ားသုိ႔လည္း တုိင္းရင္းသားစစ္ဗုိလ္မ်ား အားလုံး၀င္ခြင့္မျပဳၾကေခ်။ … (စာ ၁၀၆) မွ
ခ်င္းေတာင္ ကင္းေမာင္၏ ၀မၼသူးေမာင္ႏွင့္ ခ်င္း႐ုိးရာေဆာင္းပါး … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ဤလမ္းသည္ မုိးက်ၿပီဆုိလွ်င္ တူးမႏုိင္သယ္မရႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ ေျမမ်ားၿပိဳက်တတ္ပါသည္။ ကားျဖင့္သြားရလွ်င္ ေပါက္ျပား၊ ေပၚျပား ရိကၡာအျပည့္အစုံႏွင့္သာ ခရီးသြားၾကရသည္။ လမ္းေပၚဘက္သုိ႔ ေမာ့ၾကည့္လွ်င္ လိမ့္ၿပိဳလုမတတ္ရွိေသာ ေက်ာက္တုံးႀကီးမ်ားကုိ ရင္ဖုိစြာ လွမ္းျမင္ရသည္။ လမ္းေအာက္ ဘက္သုိ႔ ၾကည့္ျပန္လွ်င္လည္း ေတာင္ေျခရင္း၌ စီးဆင္းေနေသာ လည္မ်ိဳျမစ္ကုိ ခပ္ေရးေရးမွ်သာ လွမ္းျမင္ရသည္မွာ အသည္းယား စရာပင္။ … (စာ ၁၁၄) မွ
ဆလုိင္းေႏြ (မင္းတပ္ေဂဟာ) ၏ သည္လမ္း ထာ၀ရလွပါေစ ၀တၳဳတုိ … မွ။
ခ်င္းမဂၢဇင္း ၁၉၈၄-၈၅
ဘုံတလာသည္ ၾကည္လင္၏။ ေအးျမ၏ ခ်ိဳေသာ အရသာရွိ၏။ ေသာက္သုံးသူတုိင္းအား က်န္းမာရႊင္လန္း ေစႏုိင္၏။ ေႏြရာသီတြင္မူ အပန္းေျဖသူ၊ ေလ့လာသူမ်ားျဖင့္ စည္ကား ေနတတ္သည္။ လူအမ်ား နားခုိႏုိင္ရန္ တည္းခုိရိပ္သာမ်ားကုိ တည္ေဆာက္ေပးျခင္း၊ လမ္းခ်ဲ႕ထြင္ ေဖာက္လုပ္ေပးျခင္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မည္ဆုိပါက “ဘုံတလာ”၏အလွသည္ ပုိ၍ပုိ၍ လူသိမ်ား ထင္ရွားလာႏုိင္ေပ လိမ့္မည္။ ယခုအခါတြင္မူ ဘုံတလာေရတံခြန္၏ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ လွေသာ သဘာ၀ အလွသည္ လ်ိဳ႕၀ွက္ဆဲ၊ ပုန္းေအာင္းဆဲ၊ တိတ္ဆိတ္ဆဲပင္။ … (စာ ၁၂၉) မွ
ဆလုိင္းမ်ိဳးျမင့္ (ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ – လႈိင္နယ္ေျမ) ၏ ဘုံတလာသုိ႔ ေဆာင္းပါး … မွ။
http://chinmag.freevar.com/ မွ
Posted by
